به نکات ذیل توجه فرمایید:
الف - توبه در لغت به معنای بازگشت است. هر کسی بازگردد، تائب است. حق تعالی نیز توبه‌پذیر است، به همین دلیل یکی از اسامی حق تعالی نیز «تواب» است. چرا که او بیش از بنده‌ی خود، به او رو می‌کند، نظر لطفش را به تائب باز می‌گرداند و او را مورد لطف و عنایتش قرار می‌دهد. چنان چه خداوند کریم، در کلام وحی و در معرفی خودش می‌فرماید:
«إِلاَّ الَّذينَ تابُوا وَ أَصْلَحُوا وَ بَيَّنُوا فَأُولئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَ أَنَا التَّوَّابُ الرَّحيمُ» (البقره -160)
ترجمه: مگر آن گروهى كه توبه كردند و اصلاح و بيان نمودند، ايشانند كه من توبه آنانرا ميپذيرم منم. كه فوق العاده توبه پذير و مهربانم.
ب – بیان شد که توبه یعنی بازگشت. فرض کنید کسی برای رسیدن به مقصدی، راهی را انتخاب می‌کند و می‌پیماید، اما پس از مدتی متوجه می‌شود که راه را به خطا انتخاب کرده و این راه به آن مقصد نمی‌رسد، لذا باز می‌گردد و در جهت صحیح حرکت می‌کند. به این بازگشت می‌گویند: «توبه». لذا توبه به محض آن که انجام گرفت، پذیرفته است. چرا که هر گاه بازگشتید، بازگشتید. پس توبه خود عین قبول است. پس «توبه» یعنی اعتراف به گناه. کسی که بر می‌گردد، یعنی حقیقتاً اعتراف و اقرار دارد که راه را به خطا رفته است. و کسی که اعتراف نکند که خطا می‌رفته، هیچ گاه باز نمی‌گردد. پس این اقرار قلبی و سپس لسانی به خداوند متعال، قدم اول توبه و بسیار ارزشمند است. چنان چه می‌فرماید:
 

 از نمازتون استغفار کنید!
نشانه قبولی نماز
آقای امجد می‌گفت:
لا إله إلا الله یعنی هیچ دلبری جز خدا نیست
ای آنکه رنگ تعلق نمی‌پذیری! غلامتم دربست!
درویشی به درویشی گفت: از خدا چه خواهی؟ گفت: آن خواهم که نخواهم. درویش گفت: این هم خود خواستنی است.
می‌دونی باید از بعضی از نماز و روزه‌ها استغفار کنیم!
آیت‌الله امجد می‌گفت بعد از نماز، از نمازتون استغفار کنید!
امام حسین(علیه السلام) در دعای عارفانه عرفه، عاشقانه می‌فرماید: من کانت محاسنه مساویه، فکیف لایکون مساویه مساویه
آن کس که خوبیهایش بدی است، چگونه بدیهایش، بدی نباشد!
اگر نماز خوبی هم خوندیم، شکر کنیم!
شکر نعمت، نعمتت افزون کند
ولی به عبادت دل نبنیدیم که حجاب بشه!
 

نماز فکر کودک
مدتها بود چیزی را فراموش کرده بودم کجا گذاشته ام دیروز سر نماز یادم آمد ! راستی سر نماز یادم آمد بگویم که ... سر نماز بودم فلانی چیزی گفت نتوانستم جلوی خنده ام را بگیرم . خوب حالا وقت زیاده بشین بعد نمازمونو میخونیم، این جملات و صدها جمله شبیه به این ها هست که ما به طور معمول و عادی در مورد ستون دینمان میگوییم آیا واقعا نماز وقت اندیشیدن به مسائلی است که ارزش این را نداشته اند در شرایط عادی به آنها بیندیشیم؟ این است ارزش نماز؟ این است بازدارنده از فحشا و منکر بعضی از ما تا آن حد پیش رفته ایم که دقیقا سر نماز به انجام گناهانمان می اندیشیم و از فکر لذتش قند در دلمان آب میشود . پس کی قرار است با این نماز خود را بسازیم و به کمال برسیم پس روح نماز چه میشود این نماز های بی روح به کجا میبرد ما را این آن چراغی نیست که پیش پا بنماید .!!
روح نماز توجه به خدا است. نمازى که از این جوهره اساسى بى‏بهره ‏باشد، کالبد بى ‏جانى است که ارزش و قیمت آن بسیار ناچیز است.
درست‏به همین سبب است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مى‏فرماید:
«کم من قائم حظه من صلوته التعب و النصب»3 ؛ چه بسا نمازگزارى که از نمازخویش جز مشقت و رنج‏بهره‏اى ندارد.
 

1- نوشیدنی های حاوی الکل
مصرف غذاها یا مایعاتى که به طور طبیعى مقدار بسیار کمى از آن را الکل تشکیل مى دهد مانند سرکه و یا آبجو بدون الکل چه حکمى دارد؟
هرگاه صدق مشروبات الکلى بر آن نکند اشکالى ندارد.
2- نگهداری مشروبات الکلی
به نظر مبارک نگهدارى مشروبات الکلى چه حکمى دارد؟
حرام است و موجب تعزیر مى باشد، مگر در مواردى که غرض مهمّى باشد یا بخواهند آن را تبدیل به سرکه کنند.
3- شرکت در مجالسی که شرب خمر می شود
آیا رفتن به مجالسى که در آن مشروبات الکلى مصرف و موسیقى پخش مى شود، جایز است؟
جایز نیست.
4- حاضر کردن مشروبات الکلی برای کسانی که آن را حلال میدانند
آیا براى زن مسلمان جایز است مشروب روى میز غذا خورى بگذارد، تا کسانى که آن را حلال مى دانند مصرف کنند؟
 

برزخ؛ جاده یکطرفه به آن سوی جهان
البَرْزَخُ: ما بین كل شیئین، و فی الصحاح: الحاجز بین الشیئین. و البَرْزَخُ: ما بین الدنیا و الآخرة قبل الحشر من وقت الموت؛ برزخ در لغت به معنای آن چیزی است که بین دو شیء قرار گیرد. در صحاح اللغه آمده است که برزخ شامل آنچه بین دنیا و آخرت است، می شود از زمان مرگ تا قیامت .
در بسیاری از تفاسیر از برزخ تعبیر به حائل و مانع شده است. حائلی که بعد از مرگ مانع بازگشت انسان به دنیا می شود .
حَتَّى إِذا جاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99) لَعَلِّی أَعْمَلُ صالِحاً فیما تَرَكْتُ كَلاَّ إِنَّها كَلِمَةٌ هُوَ قائِلُها وَ مِنْ وَرائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلى‏ یَوْمِ یُبْعَثُونَ ( مومنون/100)
زمانى كه مرگ یكى از آنان فرارسد، مى‏گوید: «پروردگار من! مرا بازگردانید! شاید در آنچه ترك كردم (و كوتاهى نمودم) عمل صالحى انجام دهم!» (ولى به او مى‏گویند:) چنین نیست! این سخنى است كه او به زبان مى‏گوید . پشت سر آنان مانعی است تا روزى كه برانگیخته شوند.
ولى به زودى با پاسخ منفى رو به رو مى‏شوند چرا كه در این گونه دوره‏هاى انتقالى، راه بازگشت وجود ندارد همان گونه كه جنین به رحم مادر باز نمى‏گردد و میوه‏اى كه از درخت جدا شد هرگز به شاخسار نمى‏چسبد.(پیام امام ،ج1، ص 663)
همانطور که جنین وقتی بدنیا آمد از لحاظ کمال رشد در حد جلوتری قرار می گیرد و دیگر امکان ندارد که به رحم بازگردد ،انسانی که مرد و حقایق عالم برزخ را مشاهده کرد از لحاظ کمال، جلوتر از زمان حیاتش در دنیا قرار می گیرد و دیگر بازگشتش به طور طبیعی به دنیا امکان ندارد. از این رو تمام قصه هایی که برای بازگشت مرده ای به دنیا هر چند برای لحظه ای مرگ را تجربه کرده باشد، بافته شده است دروغ محض است .
بنابراین برزخی مانع بازگشت است مانعی که تا قیامت ممانعت می کند امتداد برزخ تا قیامت از واژه "الی یوم یبعثون" فهمیده می شود. پس برزخ به فاصله زمانی دنیا و آخرت، و به مکانی که در آن ارواح و اجساد برزخی زندگی می کنند، گفته می شود.
عالم برزخ از لحاظ کیفیت حد متوسط بین دنیا و آخرت است. مانند حیات دنیوی ضعیف و بازیچه و فریب دهنده نیست و مانند حیات آخرتی نیز عالی و با شعور نیست. بلکه حد وسط این دو است (اقتباس از تفسیر المیزان)." وَ ما هذِهِ الْحَیاةُ الدُّنْیا إِلَّا لَهْوٌ وَ لَعِبٌ وَ إِنَّ الدَّارَ الْآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوانُ لَوْ كانُوا یَعْلَمُونَ"(عنکبوت ،64) «این زندگى دنیا جز لهو و لعب چیزى نیست و سراى آخرت زندگى واقعى است اگر آنها مى‏دانستند»